De Weerstand Voorbij

De weerstand die je in je omgeving ervaart en die je belet om verder te komen, zit dikwijls (ook) in jezelf: de mindset. Je beziet de wereld om je heen vanuit je eigen manier van denken en handelen. Die belemmering kan zich soms vastzetten, in hoe je de situatie ervaart. Als je daar doorheen kan breken, dan ben je de weerstand voorbij: vrij. Om dit beeldend te maken, een associatieve koppeling:

We gingen iedere week met een aantal liefhebbers racefietsen. Ik herinner me die keer dat we van Maasdijk naar Schipluiden reden. Kilometers lang langs het water. Die avond had ik geen goede benen. Het ging hard - kop over kop - en het kostte me meer en meer moeite om aan te blijven haken. Op een bepaalde moment reed ik daar, achteraan, en kon nauwelijks in het wiel blijven. Ik kraakte. Alles in me voelde de behoefte om de benen stil te houden. "Ik kan nu twee dingen doen", bedacht ik me. "Of ik blijf hier zitten en waaier er zo af, of ik rijd op mijn laatste krachten naar kop en zie het dan wel". Ik deed het laatste, reed naar kop en verbaasde mezelf dat ik niet verzuurde. Ik hervond mezelf. Kop over kop ging ik meerijden en bepaalde zo mede het tempo. Ik weet nog hoe fit ik me voelde toen ik thuis kwam. Zo fit had ik me die hele dag niet gevoeld. De weerstand voorbij. Zo zie je maar.

Peloton, Dirk den Hoed

Peder schilderde Marie

Peder Severin Kroyer (klik hier) was de meest begaafde schilder van de impressionistengroep in het Deense Skagen. In Denemarken is zijn naam een begrip, zoals bij ons Vincent van Gogh. Zijn vrouw Marie Kroyer is er minstens even bekend, met name door de vele kleurrijke schilderijen waarop hij haar vastlegde. Ze spreken dermate tot de verbeelding, dat er diverse biografieën over haar verschenen en in 2012 zelfs een film. Een gemakkelijk leven hadden ze beiden niet, maar hoe prachtig deze werken.

Pierre Auguste Renoir

Als we het over impressionisme hebben, kun je natuurlijk niet om Pierre Auguste Renoir (1841 - 1919) heen. Samen met Claude Monet de grote wegbereider van het impressionistische schilderen. Ze kenden elkaar van hun opleiding. In hun jongere jaren schilderden ze met hun schildersezels naast elkaar plenair dezelfde taferelen. Later gingen hun stijlen steeds verder uiteen lopen. Monet richtte zich met name op landschappen en de vastlegging van sferen in verschillende series. Renoir legde zich met name toe op het vastleggen van personen. Onderstaand vind je twee van zijn topstukken, zoals te vinden in Musée D'Orsay in Parijs.

De bovenste ('Bal in de Moulin de la Galette') behoorde tot het legaat van Gustave Caillebotte (klik hier) waar de Franse staat bij het verkrijgen ervan niet wist wat ermee aan te moeten. Renoir legde op dat schilderij de gelegenheid in Montmartre vast, waar jongeren op zondagmiddag kwamen dansen. De erop herkenbare gezichten waren vrienden en bekenden van Renoir.

Bal in de Moulin de la Galette (1876)

De Schommel (La Balancoire) (1876)

 

Voor een overzicht van het werk van Renoir, klik hier.

Verbeelding

Verbeelding

Iets dat er nog niet is

Straalt z'n licht vooruit

Wording, vorming, creatie

Geestkracht wordt veruiterlijkt

Het begint klein, als aanzet

En bouwt zich uit, vol kracht

Opbouw vanuit de verbeelding

Aanzet tot nieuwe vormen

De kunst is vooruit te zien

En dat in het nu te doorvoelen

De kracht om te veruiterlijken

Is nu al te zien waar dit toe leidt

Lentefluistering

De afgelopen jaren waren we een aantal keren in Bad Bentheim. Prachtig zwembad aldaar. Niet zozeer groot, maar juist verfijnd en compleet vormgegeven. Binnen is op verschillende draagwanden 'Frühlingsraunen', 'Sommerlied', 'Herbstgesang' en 'Winterstille' te lezen.

"Mooie typeringen", bedacht ik me gelijk, "maar wat zou dat 'Raunen' achter 'Frühling' betekenen?" Ik zocht het op: 'fluistering'. Lentefluistering dus. Vier heldere karakteriseringen van de seizoenen:

1. de nieuwe opbouw - de nieuw naar buiten gerichte groeikracht - van de lente;
2. de volheid - de kracht in de handhaving - van de zomer;
3. de rijpheid en oogst - de kracht gericht op het terugbrengen naar binnen - van de herfst;
4. de verinnerlijkte kracht van de - uiterlijk stille - winter.

Ik ben een Lenteman. Leven vanuit het nieuwe, van niets iets maken. Leven vanuit nieuwe kleuren, hernieuwde opbouw en inspiratie, vanuit de verbeelding over dat wat komt. Juist die 'lentebeleving' sluit naadloos aan op hoe mijn innerlijk is opgebouwd: vol beweeglijke geestkracht, sterk associatief en beeldend ingesteld, met de behoefte aan focus en opbouw.

Maar het leven is niet altijd 'lente'. In 2000 was er die lentefluistering ('Zitten in de Zon') en dat werden jaren met volop groei en opbouw. Daarna kwamen de jaren van 'volheid': die groei was eruit,  de kleuren onveranderd helder. Onmiskenbaar volgden erna jaren vol 'herfst': de veruiterlijking die de aanzet vond in de jaren van opbouw ging over in afbouw en loslaten. Tenslotte: de laatste jaren die nu achter me liggen, waren als 'winter'. Met welzeker kracht, maar dan in de innerlijke werking, waarbij inspiratie en kleuren zich nauwelijks konden veruiterlijken.

Je kunt deze karakteristieken over veel meer heen leggen. Kijk maar eens naar de organisatie(s) waar je werkt(e). Bevindt de organisatie zich in opbouw, op sterkte, in afbouw of verinnerlijking? Die afwisselende krachten zijn zelfs te herleiden naar iedere dag. De ochtend bouwt zich op als Lente, de middag met een volheid als Zomer, de avond als de rijpheid van de dag voordat de verinnerlijking van de nacht intreedt. Het maakt toch zeker verschil: ben je een ochtendmens of een avondmens? Ik ben die eerste, pur sang!