Dit schrijven is een bijlage bij 'Terugzien op mijn psychose', waarin ik context, opbouw en belevenissen beschrijf rond mijn psychose in 2011 (klik hier). Je kunt in dat hoofddocument lezen hoe die periode voor mij verbonden was met diep doorvoelde geestelijke verbindingen. Er bouwde in die weken een samenhangend beeld bij me op, dat begon bij de geestelijke oer-schepping. Als het ware lag in mijn persoonlijke beleven die periode een projectie van dat alles besloten. Omdat al die belevenissen rond de psychose niet los kunnen worden gezien van juist deze sterk verdiepte geestelijke aspecten, beschrijf ik ze op hoofdlijnen in samenhang in deze aparte bijlage.
Ik omschrijf de volgende onderdelen, met daarin schuin gedrukt de gerelateerde verwijzingen naar mijn eigen beleven.
1. De oer schepping: de eerste engelgeesten
2. De afwending uit het licht
3. Adam als 'eerste mens'
4. De weg terug door Jezus
5. De terugkeer van de verloren zoon
1. De oer schepping: de eerste engelgeesten
In den beginne schiep God de grote engelgeesten, met één eerste, de grootste lichtdrager, die het dichtst bij God stond. Deze engelgeesten werden geschapen naar Gods evenbeeld. Ze ontvingen dezelfde scheppende kracht en hadden afstemming op God. Belangrijkste Goddelijke eigenschap in hen was de eigen vrije wil. In die geestelijke schepping stond ontwikkeling en werkzaamheid centraal. Zij gaven met eigen inzicht de geestelijke schepping mede vorm, juist vanuit die onbegrensde eigenheid.
Die grootste, eerste, meest lichtende engelgeest wist dat hij een sleutelpositie had gekregen in die schepping, die juist ook uit hem doorstroomde naar dat wat na hem kwam. Die engelgeest wist dat hij de mogelijkheid had om de kracht van God in zichzelf op te sluiten. Als hij zich uit die lichtende harmonie met God in zichzelf zou verwijderen, zou Gods kracht die door hem de schepping in stroomde, opgesloten worden. Dan zou hij zelf kunnen heersen en boven God kunnen komen staan.
Het beeld met uitleg dat me hierbij voor ogen stond, was dat van een stamvader. De stamvader verwekte kinderen, die zelf ook weer kinderen kregen. Door al die nakomelingen stroomt het leven van de stamvader, in die zin die zij niet hadden geleefd als de stamvader er niet was geweest. Als een deel van die verwekte kinderen, zelfs de oudste zoon, ervoor kiest om zich te verliezen in grote misdaden, dan kan de vader daar niets meer aan doen. Hij heeft het leven immers aan zijn kinderen gegeven.
2. De afwending uit het licht
Doordat de heerszucht in die grote lichtdrager het won van de harmonie en vrede, ontstond er die kras waardoor hij in feite onbereikbaar werd voor God (= 'de allesomvattende levenskracht die liefde is'). Vanuit zijn eigen vrije wil om boven God te staan, ontstond er een afwending met verstrekkende gevolgen. Met die keuze tot heerszucht en dus afwending uit het licht ontstond een zich steeds sterker verdichtende verduistering. Met die afwending door die grote eersteling ontstond de tegenpool van God, in dat geestelijk duister.
Daar waar liefde en harmonie verdwijnen, ontstaat altijd verharding en kilte. Bij deze afwending ontstond voor het eerst geestelijk duister, niet als Gods wil, maar als gevolg van de keuzes uit vrije wil van een deel van Zijn schepselen. Die eersteling trok in zijn val een deel van de geschapen engelen met zich mee. Een ander deel bleef God trouw, waaruit de eerste geestelijke strijd ontstond tussen goed en kwaad, als twee uiterste polen waartussen bewogen en gekozen moet worden. Deze afwending had echter nog een andere consequentie.
Die grote eerste engelgeest die in den beginne als God was, droeg Gods geest in volle omvang en schepping in zich. Zijn bewuste afwending als eigen keuze leidde tot een enorme verdichting en verharding, die ons verbindt met het erop volgende ontstaan van de materiële schepping. Uit die afwending ontstond in de aller diepste verharding en afstand tot het vrij geestelijke leven uit God vervolgens 'de oerknal'. Waarbij die grootste levensgeest vanuit Gods orde werd opgesloten in de materie die met razende kracht de nieuw opstane ruimte in slingerde.
Dit is het beeld dat zich in de weken van mei en juni 2011 bij me opbouwde. Deze afwending uit het licht naar innerlijk geestelijke verduistering van die eersteling zie ik achteraf weerspiegeld worden in mijn belevenissen op 24 juni 2011. De beelden die ik die dag onder grote spanning ervaren heb en beschreef, gingen over 'het licht dat verdween', 'gevangen worden' en de weg naar het 'het zwarte hart'. Die oer afwending vond plaats vanuit het licht, wat goed past bij die zonnige vrijdag. De diep verduisterde regendag erna weerspiegelde het vervolg van die beschreven verharding. Die dag ging het over 'het sterven in de materie' en ook het lijden van Jezus kwam erin terug. Die dag werd door het duister de weg naar het licht gelegd (zie hieronder).
3. Adam als 'eerste mens'
Onwaarschijnlijk lange tijden verder was er in die oneindig grote materiële schepping, gebouwd op de geestkracht van die afgewende eersteling, een planeet waarop het leven zich op een hoog niveau ontwikkelde. Op die aarde kreeg het materiële én bijbehorende bezielde geestelijke leven gefaseerd steeds meer vorm. Het bijbels scheppingsverhaal biedt hiervoor een bruikbare analogie. Dat brengt ons bij de mens 'Adam', opnieuw een eersteling die voor een keuze stond tussen goed en kwaad.
Adam was uiteraard niet lichamelijk de eerste mens die op aarde leefde. Hij weerspiegelt vanuit zijn geest en ziel wel iets anders. In die voor ons onbegrijpelijk lange ontwikkelingsfasen ontstond leven met een steeds hogere afstemming en hoger bewustzijn. In de mens op deze aarde ligt (opnieuw) die eigen wil in zelfstandigheid besloten. De eigen wil om zelf keuzes te maken, zowel in het geestelijke als in het uiterlijk leven. Adam was de eerste die vanuit zijn ontwikkelde geestelijke afstemming op God als menselijk stamvader (opnieuw) voor die keuze kwam te staan.
Adam stond als geestelijk verlicht mens voor dezelfde keuze als waarvoor ooit die eersteling had gestaan. Adam had geestelijke afstemming op God en stond dicht bij God. Tegelijkertijd was Adam sterk verbonden met de aantrekkingskracht van de aardse schepping. Kiest hij op dat kruispunt voor het leven vanuit Gods geest of beproeft hij de 'kennis van goed en kwaad'? Ook hier werd de eigen vrije wil van Adam gerespecteerd. De oer afwending herhaalde zich nu op het niveau van één mens, die geestelijk oervader op deze aarde was. Adam moest logischerwijs 'vluchten' uit het paradijs, uit Gods huis.
4. De weg terug door Jezus
Met de afwending van Adam was de directe weg door de materie terug naar God, als licht en bron, opnieuw versperd. In Adam als oervader had die geestelijke terugkeer besloten gelegen. Daarmee zou 'de kras' vanuit de oer schepping in één mens op deze kleine belangrijke planeet in het universum worden omgekeerd. Adam kon geen weerstand bieden aan de verleidingen vanuit de materie, die in geestelijke oorsprong donkerte in zich draagt. Dit is wat we in beelden lezen in dat Bijbelse scheppingsverhaal.
God, die de levenskracht en liefde is, bleef daarmee op afstand staan voor zijn schepping, die neigde naar afstand en verharding in plaats van licht en liefde. Ook voor hen van goede wil werd de ware afstemming met de Vader, die in ieders geest besloten ligt, onwaarschijnlijk moeilijk omdat de materie de overhand bleef hebben. De balans tussen beide polen, licht en duister, werd scheef en schever. De enige manier dat God deze weg voor Zijn schepselen alsnog uit liefde kon herstellen, was door zelf mens te worden en alsnog die weg door verdicht geestelijk duister naar het licht te leggen.
In de mens Jezus schuilt Gods geest in zo'n volle omvang, dat we kunnen zeggen dat Jezus en God dezelfde zijn. Net zoals zon en zonnestralen één verbinding vormen, zo was Jezus het uitstralende licht vanuit Gods oneindige scheppingskracht en leven. Door zich in Zijn allesomvattende liefdesgeest als mens met deze aarde te verbinden, kon die weg terug wel worden gelegd. Niet geheel toevallig kon dit door de mens Jezus niet anders dan door diepe verduistering en grote aanvechtingen heen verworven worden.
Jezus, in wie God is, liet zich overleveren aan hen die als mens afstemming hadden op diepe geestelijke verduistering. Hij werd door hen vernederd, aan het kruis gehangen en hij, met in zich de hoogste lichtbron, stierf daar de diepste duistere dood. Alleen zo weren hemel en hel verbonden. Daarmee werd in de 'opstanding' de weg van het diepste duister naar het hoogste licht alsnog gelegd, door Jezus. En iedereen is daarmee uiteindelijk in staat om van de duistere afwending in de materie terug te keren naar het Goddelijk licht in zichzelf.
Mijn diep verduisterde belevenissen op 25 juni 2011 hebben sterke verbinding met dit beeld. In dat geestelijk vervormende duister die dag werd door mijn eerder opgebouwde grote liefde tot Jezus die weg terug gelegd, bevrijd uit gevangenschap en geestelijk duister.
5. De terugkeer van de verloren zoon
Heeft alle schepping hierin een bestemming? Jawel, alle schepping heeft in zich de diepe bestemming om als eigen schepsel in volle zelfstandigheid weer in het 'Vaderlijk huis' te komen wonen. De donkere geestelijke gebieden zullen ooit ophouden te bestaan, als allen zichzelf en in zichzelf Gods geest leren kennen. Hoe dieper de heerszucht en geestelijke afwending van een mens, hoe dieper het geestelijk duister. Hoe groter de liefde en zuivere werkzaamheid hoe groter het licht van een mens, of deze mens nu nog op aarde leeft of na het lichamelijke sterven verder leeft in de geestelijke werelden.
Omdat ieder mens, iedere geschapen zielskracht, of deze nu op aarde leeft of op aarde heeft geleefd, de bestemming in zich draagt om terug te keren tot God, geldt dit ook voor die gevallen eersteling. Ook die heeft als uiteindelijke bestemming het terugkeren in het Vaderlijk huis, een beeld dat zo mooi spreekt uit de analogie van de verloren zoon. Die weg ligt besloten in Jezus. Wie de geest van Jezus in zichzelf leert kennen, waaruit Gods licht in volle kracht straalt, die zal het duister daarmee voor altijd overwinnen.
NB Frappant hoe zaken soms samenlopen. Precies na het definitief afronden van mijn '2011 memoires' vond ik alsnog het oorspronkelijke schrijven 'van de Oerschepping naar de nieuwe tijd' uit 2012 terug. Ik heb dit schrijven aanvullend hier geplaatst, mocht je ook daar interesse in hebben.
