'Huis van de visser in Varengeville', Claude Monet (1882)
In het boekje 'Zitten in de Zon' dat ik in het jaar 2000 schreef, stond een tekstje dat ik schreef met de titel 'Terugkeer naar Rust'. Je vindt dat tekstje, geïnspireerd op het schilderij 'Huis van de visser in Varengeville' van Claude Monet, hier direct onder. In 2016 hield ik een tijdens een inspiratiedag zeven inspiratiesessies over de Impressionisten (zie hier). Iedere sessie sloot ik zingend met gitaar af met het lied dat ik later van deze tekst maakte. Je vindt dat lied 'Terugkeer naar Rust' hier ook onder.
Nu loop ik weer langs deze wuivende halmen. Kleurrijke struiken, met de blauwe zee dichtbij. Hier loop ik met mijn gezicht naar de zon over het smalle pad en zie de bloemen. Ik passeer het kleine huis met het rode dak. De bewoners zitten net op hun bankje ervoor. Ik groet hen en zij groeten mij.
Hier sta ik nu voor het eerst in lange tijd, op de hoogste rots, de zee overziend. De schittering van het zonlicht in het water vermengt zich met de warm trillende lucht. Op deze trilling zie ik zeilbootjes varen. Witte zeilen weerspiegelen in het water.
Staande en vol herkenning, terug van weggeweest, sta ik hier en kijk om me heen. Beschouwend. Wat is er veel gebeurd, wat heb ik veel kunnen doen. Nu ben ik teruggekeerd naar waar ik zo van genieten kan. Na alle hectiek, na alle beweging, ben ik teruggekeerd naar rust.
Hier sta ik nu voor het eerst in lange tijd, op de hoogste rots, de zee overziend. De schittering van het zonlicht in het water vermengt zich met de warm trillende lucht. Op deze trilling zie ik zeilbootjes varen. Witte zeilen weerspiegelen in het water.
Staande en vol herkenning, terug van weggeweest, sta ik hier en kijk om me heen. Beschouwend. Wat is er veel gebeurd, wat heb ik veel kunnen doen. Nu ben ik teruggekeerd naar waar ik zo van genieten kan. Na alle hectiek, na alle beweging, ben ik teruggekeerd naar rust.
'Terugkeer naar Rust' op de akoestische gitaar
