Vandaag is de eerste 28 oktober in mijn leven, dat wij niet de verjaardag van mijn vader vieren. Hij overleed dit jaar plotseling op 75-jarige leeftijd. Daardoor ziet zo'n dag vandaag er opeens heel anders uit. Wat mij betreft hoort zo'n verjaardag-zonder-verjaring echter geen dag van verlies te zijn, maar juist een dag om de herinnering te vieren. Want uit zovele verbonden jaren straalt dat mooie warme licht; het licht van die vele herinneringen, klein of groot. Het leven en dus ook het terugkijken erop is geen opeenvolging van sec grootse mijlpalen. Het zit juist in die nuance van de vele kleine momenten van genegenheid en kleur. De herinnering die mij hierbij nu te binnen schiet, is er één tijdens zijn plaatjes draaien, zovele zaterdagochtenden tijdens mijn kinderjaren. Hij draaide dan singles uit zijn omvangrijke collectie. Mijn aanleg voor muziek werd er al op jonge leeftijd door geprikkeld. De herinnering nu is dat ik als klein jongetje helemaal opging in de muziek als hij 'Mull of Kintyre' voor me draaide. Als de doedelzakken klonken, marcheerde ik dan helemaal 'into-the-music' door de woonkamer. Verbonden door muziek, mijn vader en ik. 'Mull of Kintyre', Paul's ode aan thuis, als lichte herinnering deze dag.
Gerelateerde posts op deze Blog:
