.jpg)
Hij ligt aan de oorsprong van mijn zijn. Ik draag daarom een stuk 'hem' in mij. Met overeenkomsten en verschillen, vanuit ontwikkelde eigenheid. Mijn vader was mijn wegbereider, in de erfopvolging van mens tot mens. De licht/donker contrasten van het leven waren hem bekend, vanuit moeilijke perioden én diepe vreugden. Hij was graag buiten, zowel buiten in de zon als waar het zijn innerlijk betrof.
Hij vond een lieve, optimistische vrouw die hem goed aanvulde en aanvoelde. Zij waren een hecht stel vanuit dat samen gevonden evenwicht; mijn ouders. Zo halverwege zijn leven vernieuwde hij z'n innerlijke basis. Hij werd een geïnteresseerde gesprekspartner voor velen. Geestelijke waarden streefde hij na en droeg die naar hen uit. Die gaven zette hij in vanuit zijn geloof. Behulpzaam als hij was, hielp hij ook mij veel en snel.
Toegewijd was hij aan z'n gezin en daarbij altijd al een serieuze, harde werker. Hij hield van vaste waarden, structuur, houvast en overzicht. Die hij toepaste in zijn baan, als betrouwbare cijferman. Mijn vader leefde zijn leven in verbinding, dankbaar voor vriendschappen, vele al decennia oud. Ook zijn grote passie voor muziek stamde uit zijn jeugd, als diep gewortelde identiteit vol beeld en geluid.
De werking van zijn en mijn geest kende grote overeenkomsten. Beelden van belevenissen lang geleden haalde ook hij nog zo voor de geest, alsof ze de dag ervoor pas plaatsvonden. Als ik aan een liedje denk, dan hoor ik dat direct in volle orkestratie in mijn hoofd, net als hij. 's Avonds inslapen gebeurde ook bij hem altijd vol beelden. Zijn sterke gevoeligheid verbindt ons met God, onze liefhebbende Vader vanuit oer-oud verbond.
75 jaar oud werd hij. Vanaf z'n 25ste was hij vader. Zijn 50 jaar ouderschap vierde hij muzikaal. Aan het einde van die feestavond, 3 juni deze maand, groetten we elkaar enthousiast: 'bedankt hè, het was echt heel gaaf'. Onze laatste woorden hier. Diep van binnen was hij een enorm rijk man, die kon genieten van kleine dingen.
Hij die graag vasthield aan het bekende stierf 6 juni echter onverwacht plotseling en snel. Als zijn zoon schuif ik nu naar voren, in die doorlopende opvolging van generaties. Onze verbinding blijft en kan zelfs sterker worden, juist nu hij hier niet meer is en die verbinding dieper in het gevoel ligt. Hij lag aan mijn basis en ik draag een stuk 'hem' in mij. Daar ben ik 100% dankbaar voor.
