Toon Hermans: ik heb het leven lief

Toon Hermans, de levenskunstenaar

Toon Hermans had momenten dat hij in staat was een soort euforische blijdschap over te brengen op zijn publiek. Van onderstaande tekst maakte hij een lied voor in zijn theatershow:

Ik heb het leven lief, de mensen en de dieren

De zeeën en rivieren, ik heb het leven lief

Ik heb het leven lief, de bergen en de dalen

De warme zonnestralen, ik heb het leven lief

Ik heb het leven lief, ik heb het nooit verzwegen

Het wonder van 't bewegen, de vreugde om 't bestaan

Ik heb het leven lief, ben blij dat ik ben geboren

Dat ik kan zien en horen, 'n hart kan horen slaan

Als in het blije blauw, de fiere populieren

Hun blije zomers vieren, en ik ruik het jonge groen

Ik heb het leven lief, ik zal er wat van maken

Ik schreeuw het van de daken, ik heb het leven lief

Ik heb het leven lief, het sterke en het broze

Het blije en het boze, ik heb het leven lief

Ik heb het leven lief, de hoge regenbogen

De glimlach in je ogen, ik heb het leven lief

(Toon Hermans, 1980) 

'Ik heb het leven lief' als lied in theatershow 1980

Toon Hermans, de schilder

Minder bekend bij het grote publiek, maar Toon Hermans was ook een voortreffelijk schilder. Hij liep er niet mee te koop tijdens zijn leven. Met veel overredingskracht lukte het om hem op latere leeftijd in te laten stemmen met het uitgeven van zijn indrukwekkende schilderijenboek. Op deze Blog heb ik een aantal berichten gewijd aan zijn schilderkunst. Je vindt de linkjes naar die berichten hieronder. 

• Toon Hermans de schilder (1): klik hier
• Toon Hermans de schilder (2): klik hier
• Schilderijen van Toon Hermans: klik hier

Toon Hermans, de inspiratiebron

Toon Hermans is voor vele Nederlanders een inspiratiebron (geweest), ook voor mij. Om dit te benadrukken, ging ik bij een interview in de regiokrant 2007 met zijn 'Vandaag is de Dag' op de foto.

Wonder

Stel je voor, dat je door een ziekte vanaf je geboorte nog nooit je armen hebt kunnen bewegen. En opeens lukt het. Dat zou een niet te beschrijven blijdschap opleveren. Je zou zwaaien met je armen en iedereen zou het mogen zien. Je zou logischerwijs je geluk niet op kunnen.

Bedenk eens, dat je nog nooit één woord hebt kunnen spreken en opeens lukt het. Je praat honderduit. Hoe geweldig zou dat zijn; een groot wonder! Iedereen zou willen horen wat je te zeggen hebt, want dat is dan toch helemaal nieuw.

Als je nog nooit één stap hebt kunnen zetten en opeens kan je het en goed, hoe zou je dansen van blijdschap. Je zou rennen en springen, zoveel als je kunt. De mensen zouden in hun handen klappen en zeggen: "wat een wonder is hier gebeurd."

Je hebt nog nooit kunnen zien en dan gebeurt het: je ziet alles. Wat een onbeschrijflijk aantal beelden en indrukken heb je dan te verwerken. De blauw van de lucht, het groen van het gras, gezichten, uitdrukkingen, het landschap rondom. Al die kleuren en vormen, dat licht- en lijnenspel. Je kijkt iedereen aan en ze zullen uitroepen hoe onbegrijpelijk het is, dat je opeens kunt zien.

Vertel me, welk wonder is nu eigenlijk het grootste? Het feit dat één mens opeens kan zien, of dat wij allemaal al van nature dat zicht hebben? In ons beleven, ons zien, bewegen en spreken ligt het wonder van ons leven besloten. Tenminste: voor wie dit zien kan.

(uit eigen boekje 'De Zon die Schijnt' 2002)