De grootste verrassing is het immense souterrain, met de grootste verzameling van werken van Claude Monet ter wereld. Met name vanuit de erfenis van Michel Monet, één van zijn zonen. Toonaangevende werken in zo'n prachtige zaal; een ware schatkamer! Om stil van te worden.
Het was er niet eens druk.
Dat was in Musée D'Orsay wel anders. In de zalen vol impressionistische werken kon je bijna over de hoofden lopen. Het minste daar was echter (en ik herinner me dit niet van eerdere bezoeken) dat bijna alle werken achter een glasplaat zijn gestopt. Dat doet enorme afbreuk aan het beleven van de kunst, met soms zelfs een overheersende spiegeling. Kortom: dat viel niet helemaal mee! En toen - toch nog onverwachts - maakte één schilderij alles goed.
Het hing niet eens in een toonzaal, maar in een tussenruimte met wat boekenverkoop, direct na de zalen met Franse impressionisten: een majestueus, wandvullend schilderij van de Spaanse schilder Joaquin Sorolla (klik hier voor mijn eerdere bericht over hem). Dit indrukwekkend zonnige schilderij uit 1894 heet 'Retour de la peche; halage de la barque'. Hij exposeerde het een jaar later op de Parijse Salon. Je weet wel die plek waar voor de impressionisten geen plaats was. Het grappige daarvan is dat je Sorolla tegenwoordig in ieder boek over world-impressionism tegenkomt. Toen werd dat heel anders gezien. Sorolla won er op de Salon prijzen mee. Het werk ontving zoveel lof, dat de Franse Staat het datzelfde jaar zelfs aankocht. En zo hangt het nu dus in D'Orsay, maar wel een beetje verstopt. Het voordeel daarbij: gelukkig zonder glas ervoor. Die goede bijkomstigheid stelde me in staat om er onderstaande foto's van te maken.
NB nu staat voor een volgende stedentrip Madrid op onze lijst, incl. Museo Sorolla (klik hier).
