Gustave Caillebotte (1848 - 1894) was één van de oorspronkelijke impressionisten en is één van mijn favoriete schilders. Een voortreffelijk schilder wiens werk decennia lang zo goed als vergeten was. Tegenwoordig is dat anders en gaan zijn werken voor hoge bedragen van de hand (klik
hier). Caillebotte is dan ook een sleutelpersoon in het ontstaan van het Impressionisme. Toen zijn vader - een rijk industrieel - overleed, erfden hij en z'n broer Martial een fortuin. De meeste Impressionisten leefden tijdens hun eerste periode als schilder in armoede. Er was nauwelijks iemand te vinden die een fair bedrag over had voor hun werk. Behalve dus schildervriend Gustave Caillebotte. Hij kocht die jaren een heel aantal werken van Monet, Renoir, Sisley, etc. En organiseerde en betaalde hun eerste eigen tentoonstellingen. Gustave had een groot voordeel ten opzichte van zijn vrienden. Hij hoefde niet te verdienen aan zijn schilderkunst. En dus schilderde hij ook niet voor de markt. Uit zijn werk spreekt dan ook de volstrekte vrijheid van onderwerpkeuze. Naast zijn landgoed onder Parijs (dat tegenwoordig weer open gesteld is ter ere van zijn werk: klik
hier) stroomt riviertje de Yerres. Caillebotte schilderde er een heel aantal zomerse taferelen. Het was toen in de reguliere schilderkunst not done om dit soort onderwerpen te schilderen, laat staan dat iemand het wilde kopen. Naast schilderen had Gustave ook een grote passie voor (het toen nieuwe) tuinieren en het ontwerpen en bouwen van zeilboten. Gustave stierf op 45-jarige leeftijd aan longoedeem. De vroeg overleden mecenas had nog wel een mooi legaat geregeld. De Franse staat zou al de door hem aangekochte impressionistische werken ontvangen, mits ze zouden komen te hangen in Museum Luxembourg in Parijs. De staat draalde en wilde uiteindelijk slechts de helft accepteren. Deze erfenis vormt nu het hart van de impressionistische topstukken in Museé D'Orsay. Caillebotte was z'n tijd ver vooruit.
Voor meer werken van Caillebotte op deze Blog: klik
hier (collage) en
hier (Parijs).
